Binckhorstgesprek met Yiuloon, 26 juni 2020, via Zoom
Toen Yiuloon en zijn vrouw in Nederland op zoek gingen naar een huis, waren ze niet op zoek naar een appartement. Ze wilden een huis met een tuin, zoals je dat in China en Hongkong, waar ze eerder woonden, niet vindt. Bij de Haagse Kavelwinkel, die er toen nog was, zagen ze eerst niets van hun gading. En toen kwam het Junoblok voorbij. ‘Mijn vrouw zei dat dat wel heel erg leek op hoe zij woonden in Hongkong en China. En het had wel geen tuin maar er was de mogelijkheid voor een mooi dakterras. En toen dachten we, we gaan het gewoon proberen.’ Door een samenloop van omstandigheden heeft het appartement een behoorlijke vertraging opgelopen. Maar het feit dat ze er nog steeds voor aan het ploeteren zijn zegt wel iets over hoe graag ze er willen wonen. ‘We hebben het idee dat de Binckhorst echt een bruisende plek gaat worden. Tot nu toe woonden we steeds op plekken waar het ging bruisen op het moment dat we er net weg waren. Dit keer gaan we erop wachten.’
In het Junoblok is echt een community ontstaan, vindt Yiuloon. ‘De bewoners komen regelmatig bij elkaar over de vloer, de deur staat voor iedereen open. Het helpt dat we destijds allemaal in de rij hebben gelegen voor een kavel en sindsdien samen veel hordes en obstakels hebben doorstaan. we lenen elkaars gereedschap en wisselen kennis en ervaring uit.’ Het leuke aan het Junoblok is dat je er mensen met allerlei achtergronden treft, wat uitnodigt tot interactie en kennismaking. ‘Het is een saladekom, waarin de verschillende ingrediënten op hun eigen manier bijdragen aan het geheel. De verschillende culturen zie je terug in de appartementen, ze zijn allemaal anders. Dat maakt het heel spannend.’ Yiuloon hoopt dat het Junoblok exemplarisch wordt voor de samenleving in de hele Binckhorst. ‘Een hybride tussen stad en dorp, een plek waar je niet verdwijnt in de massa, waar iedereen elkaar kent en in z’n waarde laat.’
Het openbaar vervoer mag nog wel wat uitgebreider in de Binckhorst. ‘De Haagse tram hoort ook gewoon in de Binckhorst. We hebben wel een auto maar ik mis de tram. Ik weet niet of elke Hagenees dat heeft, maar ik heb er een hekel aan om met de auto door de stad te rijden.’ Yiuloon is blij met de fietspaden die aangelegd worden. De kinderen vinden die ook geweldig, je kunt er goed racen. Er zouden wel wat meer kindvriendelijke plekken mogen komen, een parkje en een speeltuin, plaatsen waar geen auto’s mogen komen. Hij mist ook een supermarkt op loopafstand. Maar het is vast een kwestie van tijd voordat die er komt. Verder zijn scholen belangrijk. ‘We wilden speciaal voor de scholing van de kinderen naar Nederland verhuizen. Er moet hard aan gewerkt worden om de scholen goed op peil te houden.’
De Caballerofabriek met Mama Kelly vindt Yiuloon een fijne plek in de Binckhorst. Een indrukwekkend pand, waar veel creatievelingen zitten. Dat trekt hem als filmanimator aan. Hij is blij dat de creatieve industrie nu ook in Nederland opgekomen is, 15 jaar nadat hij zelf is afgestudeerd. Hij heeft z’n heil tot voor kort in het buitenland moeten zoeken, omdat hij na zijn afstuderen in de beperkte Nederlandse creatieve scene niet het idee had dat hij tot zijn recht kon komen. Om een levendige wijk te worden heeft de Binckhorst overigens nog wel meer nodig. Een wijk wordt niet zomaar succesvol, dat heeft Yiuloon in China gezien. ‘Daar wordt de ene wijk na de andere uit de grond gestampt. Als er alleen maar huizen gebouwd worden, met hooguit een winkelcentrum, dan trekt dat geen mensen. Je moet ervoor zorgen dat de bewoners met elkaar in contact komen. Dat kan door een soort van cultureel centrum. Waar je inspiratie opdoet en ook wat kan eten bijvoorbeeld. Feeding the brain and the belly. Zo’n plek mist de Binckhorst nog.’
Interview: Sabrina Lindemann
Fotografie en redactie interview: Susanne van der Kleij